Edhe Jorgji Gjinari më 1966 përmend

Edhe Jorgji Gjinari më 1966 përmend këto dallime, duke mos i
klasifikuar për nga rëndësia diferencuese e tyre, madje, asnjërin
nga këto elemente. Mirëpo, për dallim nga Desnickaja, Gjinari
përmend edhe një element tjetër dallues në sferën e fonetikës
ndërmjet dy dialekteve kryesore - theksin. Sipas tij, në dialektin
verior në përgjithësi është ruajtur ligji i rregullimit mekanik të
theksit në fjalët e huazuara prej turqishtes: tenéqe – teneqé,
shìshe - shishé, tenxhére - tenxheré, penxhére – penxheré etj., ku
te fjala e huazuar nuk ruhet theksi oksiton i turqishtes, por vihet
theksi paroksiton që përkon me natyrën e gjuhës shqipe. Mirëpo,
Gjinari vëren se edhe në toskërishten fjalët bòjë, séfte dhe òdë,
Rrahman Paçarizi
Thesis Kosova, nr. 1, 2008
104
kanë theks paroksiton, ndërkohë që edhe disa fjalë të huazuara
turke, në gegërishten përdoren me theks oksiton si kalà, dynjà,
sinì etj.16
Në dallimet gramatikore, Desnickaja vëren para së gjithash
dy çështje themelore, të cilat përbëjnë edhe veçori dalluese
ndërmjet dialekteve. Së pari, sipas saj, në gegërishten ekziston
trajta specifike e infinitivit, me hapë, me luftu (luftue),
ndërkohë që në toskërishte kuptimet përkatëse shprehen me
anën e trajtave të mënyrës lidhore: geg. Due me luftu (luftue) –
tosk. Dua të luftoj. Trajtat e infinitivit gegë, sipas gjasave, dikur
janë përdorur edhe në toskërishten, thotë Desnickaja, duke u
mbështetur në praninë e sintagmës së ngurosur domethënë,
prej do me thënë. Desnickaja, këtë dallim e sheh si një dallim
më esencial gramatikor ndërmjet dy dialekteve të shqipes.

Αποτελέσματα (Γερμανικά) 1:

Gjinari Jorgji 1966 auch diese Unterschiede erwähnt, nicht
klassifiziert ihre Bedeutung für die Differenzierung, auch keines
dieser Elemente. Doch im Gegensatz zu Desnickaja, Gjinari
erwähnt ein weiteres Element auf dem Gebiet der Phonetik zu unterscheiden
zwischen zwei Hauptdialekte - Schwerpunkt. Ihm zufolge im Dialekt der
Norden ist in der Regel halten Gesetz mechanische Regelung
auf Worte Stress aus der türkischen entlehnt, Zinn - Zinn,
Flaschen - Flaschen, Topf - Topf, penxhére - penxheré usw. Wo
das Wort Betonung nicht erhalten Leihen oksiton die türkische, sondern legte
den Schwerpunkt paroksiton , die mit der Natur der albanischen Sprache übereinstimmt. Allerdings
Gjinari Tosk stellt fest , dass in den Worten malen, Sefte und Ode,
Rahman Pacarizi
Thesis Kosova, nr. 1, 2008
104
haben paroksiton Akzent, während ein paar Worte entlehnt
Türkisch, mit dem Schwerpunkt auf oksiton Gheg verwendet als Festung, Welt,
Sin etj.16
In grammatische Unterschiede, vor allem merkt Desnickaja
zwei grundlegende Fragen, die das Merkmal darstellen Unterscheidung
zwischen Dialekten. Erstens, nach ihr, in Gheg es
Besonderheiten des Infinitivs, mit offenen, mit erkämpften (luftue),
während die jeweiligen Bedeutungen ausgedrückt Tosk
Seitenlinien des Konjunktivs Modus: GEG. Aufgrund kämpfte (luftue) -
Tosk. Ich will kämpfen. Gege die Infinitivform Formen, höchstwahrscheinlich, einmal
in Tosk verwendet, sagt Desnickaja, wobei
nämlich auf das Vorhandensein von versteinerten Syntagma basiert,
von sagen würde. Desnickaja, sieht diese Auszeichnung als eine Differenz
in der Grammatik zwischen den beiden wesentlichen albanischen Dialekte.